China xa non quere o noso lixo

O país asiático prohibe a importación de millóns de toneladas de residuos, principalmente plásticos, dos que se desfacían por esta vía Europa, Estados Unidos e Xapón

China foi durante décadas o destino de millóns de toneladas de residuos de todo o mundo. Miles de barcos transportábanas por todo o globo e fábricas obsoletas e altamente contaminantes aproveitábanos como materia prima barata desde que a súa economía despegou nos anos 80 do pasado século, e isto permitía a moitos países, entre eles non poucos europeos e desenvolvidos, presumir de certos niveis de reciclaxe. Pero iso xa se acabou. Desde o 1 de xaneiro, as autoridades de Pequín prohibiron a importación de 24 tipos de residuos, que inclúen os de papel, plásticos, varios tipos de escoria de minas e restos téxtiles. Esta decisión, que aínda que pareza paradoxal pode ser unha boa noticia para o medio ambiente, pon a un gran número de gobernos ante a necesidade de solucionar a xestión da inmensa cantidade de materiais de refugallo, especialmente de plásticos dun só uso, que xeran irreflexivamente as súas sociedades hiperconsumistas. E parece obvio que a solución pasa por reducir o volume de residuos, non por tratar de reciclalos, o que resulta tecnicamente complicado e economicamente nada rendible. Pero iso afectará a curto prazo a importantes sectores económicos, e está por ver que as autoridades, coas súas políticas sempre cortoplacistas, atrévanse a adoptala. O Executivo chinés xustifica esta nova política pola súa intención de aliviar os tremendos niveis de contaminación atmosférica que sofren as principais zonas urbanas do país. "O mundo desenvolvido debería estar agradecido de que China, en detrimento de o seu propio medio ambiente e a saúde dos seus habitantes, quedouse co seu lixo durante anos", recriminaba ao mundo rico a axencia estatal de noticias Xinhua ao dar conta da nova lexislación aprobada. Os chineses din que lla quedaban "en detrimento de a súa saúde e medio ambiente" O ano pasado, e segundo datos da base de datos Comtrade da ONU, China importou 7,3 millóns de toneladas de residuos plásticos (máis da metade dos que se moveron en todo o planeta), provenientes principalmente de Europa, Estados Unidos e Xapón. Pero a cifra non inclúe as descargadas nos peiraos de Hong Kong, unha rexión cun estatuto de autogoberno especial, que igualmente acabaron na súa inmensa maioría alén da fronteira chinesa. Con elas alcanzaríanse os dous díxitos, máis de 10 millóns de toneladas, o 70% mundial. O 65% do plástico xerado e tirado no Reino Unido, e nada menos que o 95% do de Irlanda, acababan en portos chineses. Segundo a Federación Española para a Recuperación e a Reciclaxe, o noso país librouse por esta vía cada ano dun millón de toneladas de residuos, das que 138.417 (un 13%) eran de plásticos. De feito, a creación de sistemas de reciclaxe supuxo un estímulo para ampliar o consumo de envases, ao dar a entender á cidadanía que, se todo recíclase, podemos consumir sen remorsos. A mesma Axencia Europea do Medio Ambiente recoñece nun informe que ao fixar obxectivos cada vez máis altos de reciclaxe, que os países membros non poden (ou non queren) asumir, a UE favoreceu o traslado de residuos a terceiros países.